پوراندرخشنده، جزو چند چهره زن معدود درخشان هنر صنعت سینمای ایران است. او را با کارگردانی فیلم‌هایی درباره مسائل اجتماعی زنان روز جامعه‌مان می‌شناسیم.
با او درباره اینکه مترویتهران چقدر قابلیت سینمایی شدن دارد و یک #کارگردان تراز اول، برای تحقق این امر با چه مشکلاتی روبه‌رو خواهد بود، صحبت کرده‌ایم.
او می گوید: طبعاً مترو پرتردد و پرمسافر است. در طول روز مسافران زیادی را به مقصد می‌رساند، خیلی‌هایمان را به خانه می‌برد و خیلی‌هایمان را از خانه دور می‌کند و دوباره شاید بازگرداند… به گمانم جا دارد در فیلم‌های سینمایی توجه بیشتری به این المان شهری تهران شود.
استفاده از مترو هم البته در هر کشوری آدابی دارد. در ایران اما مردم بیشتر در مترو خسته و خواب‌آلودند و شاید اگر قرار باشد، متروی تهران سینمایی شود، باید لمحه‌ای به این موضوع داشت.
در متروهای کشورهای دیگر اما برخی خوابند اما کسانی هم در حال مطالعه‌اند. گویا زمانی را که در مترو سپری می‌کنند، آرامش را واقعاً حس می‌کنند.
متروی تهران اما فضا ویژه و منحصربه‌فردی دارد. همه نوع قشری در آن دیده می‌شود. حتی می‌توان گفت شغل‌های مختلف در مترو حضور دارند.
مترو از این حیث یک جامعه آماری عظیم و فراگیر است. اگر امکانش باشد دوست دارم از متروی تهران فیلمی بسازم، قصه‌ای بنویسم و به آن بپردازم.
به دلیل حجم مسافر بالا در مترو کار کردن و لوکیشن قرار دادن مترو به مراتب کار دشواری است. باور کنید که دستم به قول بچه‌های تهران همه رقمه در کار است و باید بگویم شاید راه‌حل این باشد که یک خط را به طور ویژه به ما اختصاص دهند یا دستمان باز باشد تا مسافران خودمان را به عنوان بازیگر در آنجا بگنجانیم.
در غیر این صورت، پیشرفت کار، دشوار و فرسایشی خواهد بود و باید هماهنگی و برنامه‌ریزی خاص برای سینمایی شدن متروی تهران در نظر گرفت. کار کردن یک گروه سینمایی در مترو مصائب خودش را دارد.
برای گرفتن صحنه‌های شکاری ناب و ماندگار از سوی یک کارگردان همه فن حریف، باید طوری صحنه را ساخت و زمینه را فراهم کرد تا مسافران اصلا متوجه نشوند.
باور کنید که طی سالیان، تجربه به من ثابت کرده که تا مردم دوربین را می‌بینند رفتار طبیعی خودشان را از یاد می‌برند.
از من بپذیرید که در متروی تهران، مثلاً حتی در یک واگن، به محض اینکه دوربین وارد شود، همه رویشان را برمی‌گردانند تا به نوبه خودشان جلب توجه کنند.
